Yokluğunda üşütüyor bu şehir beni Hoyratca savuruyor saçlarımı rüzgar Ellerim buz tutmuş tir tir titriyor İçime akıyor boşalan yaşlar Sadece yüreğimde koskoca bir yangın var Sanki bir heykeltraşın ellerinden çıkmış gibi Ruhsuz ve duygususuz bir bedenim sahibim Eski hazzı kalmamış yeditepeli istanbulun Gözümde değil artık bu şehirin büyüsü Umrumda bile değil aşiyanı bebek korusu Çekmiyor artık beni galatada balık kokusu Kız kulesini görmeye tahammülüm yok Biliyorsun seninle orada anılar çok Sarayburnuna gitsem sular beni çekiyor Sanki içimden bir ses atlada bitsin diyor Sen gittin gideli bu şehir suskun sanki Gündüz hiç ses vermiyor gece sönük ışıklar Bir tren garında buluşurken aşıklar Benim gözlerimdeyse flim gibi anılar Nerelerdeysen bir ses ver hayat ver bana Sen gittiğinden beri gözlerim sanki nehir İstemem bu koca şehri verseler istemem Bir yanım yok yarımım sensiz çaresizim Gel sensizlikten boynu bükük kaldı çiçeğinin Gelde döndür beni yep yeni baharlara Dön dön gel yalvarırım sevglim dön gel Yokluğunda üşütüyor beni korkutuyor bu şehir Ne olur dön gel dön gel bekliyorum sevgilim
